احتمال رصد توده های فشرده اجرام نزدیک به زمین در ماه های آینده

بارشهای شهابی پدیده های زیبایی هستند که در هر ساعت می توان دهها شهاب را با چشم غیر مسلح در زمان این بارشها در آسمان مشاهده کرد. این بارشها حاصل برخورد ذرات به جای مانده از دم دنباله دارها با جو زمین هستند. عموما اندازه شهابهایی که با چشم دیده می شوند بسیار کوچک و در ابعاد یک دانه شن است.
دنباله دار انکه، مادر بارش شهابی “ثوری” است که در انتهای تابستان با گذر زمین از میان ذرات بجای مانده از دنباله دار در مدار، دهها شهاب در ساعت دیده می شوند. طبق بررسی های دقیق اخترشناسان، قضیه به این ذرات کوچک ختم نمی شود و توده های فشرده ای از اجرام بزرگتر در ابعاد چند متر تا چند صد متر هم در این مدار وجود دارند. در حقیقت، دنباله دار انکه و تمامی این اجرام، در گذشته دور یک جسم واحد بزرگ بوده اند که طبق فرآیندهای مکانیک سماوی در فضا تکه تکه شده اند و هم اکنون در مداری بین سیارات عطارد و مشتری در گردشند.
محاسبات نشان می دهد که در سال جاری توده های فشرده باقی مانده به زمین نزدیک می شوند و دانشمندان فرصت بررسی این اجرام را در سه نوبت در سال جاری خواهند داشت. بررسی دقیق این ابعاد از لحاظ ابعاد و مدار بسیار مهم است، زیرا این اجرام به زمین بسیار نزدیک هستند و خطر بالقوه برخورد آنها با زمین وجود دارد.